Arnold Jaskowski

---

Życiorys

Arnold Jaskowski to postać, która swoją edukację wojskową rozpoczęła w Moskwie, gdzie ukończył Jarosławski Korpus Kadetów oraz Aleksandrowską Szkołę Wojskową. Od 1 maja 1916 roku rozpoczął swoją służbę w armii rosyjskiej, zostając przydzielonym do 24 Syberyjskiego pułku piechoty. Już 1 października 1916 roku został mianowany chorążym piechoty. W okresie od lutego do marca 1917 roku dowodził plutonem w 282 pułku piechoty, a następnie znalazł się w 744 pułku piechoty, gdzie kontynuował dowodzenie plutonem, co zaowocowało awansem do stopnia podporucznika piechoty.

Jego kariera wojskowa w kolejnych miesiącach obejmowała pobyt w szpitalu w WoImarku od sierpnia do października 1917 roku, a po rekonwalescencji pełnił funkcję dowódcy kompanii zwiadu w 434 pułku piechoty. Po rewolucji październikowej, 12 listopada 1917 roku, Jaskowski przeszedł do I Korpusu Polskiego w Rosji i został przydzielony do Legii Rycerskiej. Zdarzenie, które miało miejsce 20 stycznia 1918 roku, kiedy to został uwięziony przez bolszewików w Homlu, nie zakończyło jego kariery; udało mu się uciec i powrócić do swojego oddziału.

Po demobilizacji Korpusu Jaskowski znalazł się na Syberii, gdzie krótko służył w 1 pułku strzelców. W wrześniu 1918 roku został odkomenderowany do polskiej szkoły oficerskiej w Nowonikołajewsku, którą ukończył 7 czerwca 1919 roku, zostając przydzielonym do 2 pułku strzelców wchodzącego w skład 5 Dywizji Strzelców. Tam dowodził najpierw plutonem, a później, od 19 września do 2 listopada 1919 roku, kompanią zwiadu oraz konnymi zwiadowcami pułku.

Po nieprzyjemnym incydencie 10 stycznia 1920 roku, kiedy to w okolicach stacji Klukwiennaja trafił do niewoli, jednak szybko zdołał uciec, przez Estonię dotarł do Warszawy 11 sierpnia 1920 roku. 19 sierpnia 1920 roku jego kariera nabrała nowego rozmachu, ponieważ został przydzielony do 2 Syberyjskiego pułku piechoty, gdzie objął dowództwo 3 kompanii.

Po zakończeniu działań wojennych, 19 stycznia 1921 roku, Jaskowski został awansowany do stopnia porucznika piechoty ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 roku. Następnie skierowano go na kurs doszkalający do Grudziądza, który trwał od lutego do marca 1921 roku. Po powrocie do pułku dowodził 1 i 2 kompanią strzelecką. 3 maja 1922 roku jego stopień porucznika został potwierdzony, a w kolejnych latach piastował różnorodne funkcje, w tym adiutanta baonu sztabowego oraz dowódcy kompanii.

W wyniku dalszych zmian w armii, 5 listopada 1928 roku przeniesiono go do 1 pułku piechoty Legionów. 3 listopada 1932 roku rozpoczął naukę w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie, jednak w 1933 roku nie ukończywszy kursu, powrócił do służby liniowej w 1 pułku piechoty Legionów. 17 czerwca 1934 roku został przeniesiony do 85 pułku piechoty, a rok później, 27 czerwca 1935 roku, awansował do stopnia majora.

11 kwietnia 1938 roku Jaskowski objął dowództwo III baonu 80 pułku piechoty, przechodząc na to stanowisko także po mobilizacji pułku. Podczas obrony Warszawy we wrześniu 1939 roku, uczestniczył w walkach, w tym obronie Utraty i Targówka. Po kapitulacji stolicy, zdołał uniknąć niewoli i w listopadzie 1939 roku dotarł do Francji. Tam, w lutym 1940 roku, został przydzielony jako dowódca IV baonu do Brygady Strzelców Podhalańskich, biorąc udział w kampanii norweskiej oraz francuskiej.

Po zakończeniu działań wojennych, Jaskowski odnajdywał się w I Korpusie Polskim w Wielkiej Brytanii, a jego twórczość literacka obejmowała publikacje w londyńskiej „Polsce Walczącej”. W 1944 roku, w Glasgow, wydał ważną książkę zatytułowaną „Kampania norweska”. Po wojnie pozostał na emigracji, kontynuując swoje życie na obczyźnie.

Ordery i odznaczenia

Arnold Jaskowski, znany z bogatej historii swojego życia, został odznaczony wieloma prestiżowymi odznaczeniami, które podkreślają jego heroiczną postawę oraz wkład w walkę o wolność i niepodległość kraju.

• krzyż srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari,
• krzyż niepodległości,
• krzyż walecznych – trzykrotnie.

---

Oceń: Arnold Jaskowski

---