Schronisko w Starym Łomiku

To naturalne schronisko usytuowane jest w pobliżu pozostałości nieczynnego kamieniołomu, w podstawie bezimiennej skałki, która jest najmniejsza i najdalej wysunięta na zachód spośród Pomorskich Skał. Jego otwór wykazuje ekspozycję południowo-zachodnią i jest przykryty niewielkim okapem. Wnętrze schroniska skrywa stromy, wąski korytarzyk, który na dnie skrywa ciasną szczelinę, sięgającą głębokości 1,9 m. Warto zaznaczyć, że w odległości około 1,5 m od dna, szczelina krzyżuje się z inną, również bardzo wąską, co tworzy ciekawe uformowanie przestrzenne.

Schronisko, o tektonicznym pochodzeniu, powstało w płytowych wapieniach z jury późnej. Jego formacja miała miejsce na ciosowej szczelinie, w wyniku odspojenia bloków skalnych pomiędzy ławicami wapienia. Interesującym aspektem tej skały jest jej budowa, która składa się z warstw wapienia ławicowego oraz skalistego, widocznych na skarpie kamieniołomu. Na stropie schroniska można dostrzec spore głazy, które mogą potencjalnie odpaść.

Warto zwrócić uwagę, że rozproszone światło słoneczne dociera do wnętrza schroniska jedynie na głębokość około 2 m. Co ciekawe, schronisko nie dysponuje własnym mikroklimatem ani naciekami jaskiniowymi, co czyni je jeszcze bardziej unikalnym miejscem do badań geologicznych.